με ανοιχτό το στόμα παρακολούθησα την είδηση στην τηλεόραση για την κατηγορία εναντίον του καλλιτέχνη ότι πρόσβαλε τα χρηστά μας ήθη, χρησιμοποιώντας τον εθνικό μας ύμνο για την εξυπηρέτηση του καλλιτεχνικού σκοπού του. Πρώτα απ'όλα και από όσα είδα και από τα σχετικά ρεπορτάζ, ο εκθεσιακός χώρος είχ παντού ταμπέλες που προειδοποιούσαν για το 'προβοκατόρικο' περιεχόμενο και υλικό της έκθεσης. Δεύτερον, στο συγκεκριμένο έργο η πρόσβαση γινόταν μόνο κατόπιν επιλογής του επισκέπτη. Και μόνο από τα δύο αυτά γεγονότα έχω πειστεί για την ευαισθησία του καλλιτέχνη και την αντιληπτική του ικανότητα στο να συνειδητοποιεί πως κάποιες καλλιτεχνικές εκφράσεις δεν απευθύνονται σε όλους, κάτι που όμως δεν αναιρεί το δικαίωμά του ως καλλιτέχνη να τις χρησιμοποιήσει για να πετύχει τον όποιο σκοπό είχε κατά νου.
