Πάνε μέρες από τότε που γκρίνιαξα τελευταία φορά. Για να μην ξεχνιέμαι λοιπόν, σήμερα λέω να γκρινιάξω για αυτό το χάλι που ξεδιάντροπα εμείς οι Δραμινοί αποκαλούμε "πόλο έλξης" στην πόλη μας, την αηδία που λέγεται Αγία Βαρβάρα. Από που να αρχίσει κανείς. Δημόσιο μέρος και μάλιστα πάρκο, με την πιο περιορισμένη πρόσβαση από οπουδήποτε αλλού μέσα στην πόλη. Καταπάτηση του πρασίνου, αδιαφορία για την χλωρίδα και την πανίδα που ζει εκεί, αδιαφορία για τον μη-προνομιούχο συνάνθρωπο, ακαλαισθησία, κιτς παρεμβάσεις, φασιστικά επιβεβλημένες εκδηλώσεις όλο το καλοκαίρι, κάθε καλοκαίρι. Κλαιγόμαστε γιατί δεν έχουμε λέει λεφτά, χρωστάμε σε ασφαλιστικούς φορείς (ο δήμος, για το δήμο Δράμας μιλάω), αλλά έχουμε λεφτά να στήνουμε ανούσια αγάλματα στο μπαζωμένο ρέμα Καλλιφύτου, στην ανάπλαση, και να ξοδεύουμε για λουλούδια σε άσχετα μέρη για το φαίνεσθαι, τις μέρες του φεστιβάλ και της Ονειρούπολης. Είναι ντροπή μας αυτό που κάνουμε στην περιοχή της Αγίας Βαρβάρας. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν μιλούν από μόνες τους. Δεν έχω τίποτα άλλο να πω, και πραγματικά, τι να πει κανείς...
