Σηκώθηκα κι εγώ λοιπόν σήμερα το πρωί στις 6 περίπου, όπως
κάθε μπαμπάς που σέβεται τον εαυτό του και παραείναι περήφανος για να αφήσει
ένα μωρό 5 μηνών να του στερήσει τη χαρά του ξυπνήματος, και σκέφτηκα «φτάνει πια η γκρίνια, φτάνει η μιζέρια για
το πώς είναι τα πράγματα και το πώς και πόσο πρέπει να αλλάξουν και ποιος
ευθύνεται ή δεν ευθύνεται για αυτό». Μέχρι που άλλαξα και τη φωτογραφία μου
στο προφίλ μου στο Facebook και έβαλα μια που να είμαι χαρούμενος. Και κάθισα στον
υπολογιστή πρωινιάτικα και χάζευα τις αναρτήσεις φίλων και γνωστών.
