Το να δημιουργήσει κάποιος μια Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση είναι μάλλον εύκολο, από όσο μπορώ να καταλάβω. Το δύσκολο είναι να πείσεις τον κόσμο ότι είσαι Κοινωνική Επιχείρηση και ότι προσφέρεις κοινωνικό έργο.
Γενικά τείνουμε να έχουμε μια δυσπιστία προς τέτοιου είδους εγχειρήματα (αν και ίσως δε θα έπρεπε ) όχι γιατί είναι είναι κάτι κακό, αλλά γιατί έχουμε την καχυποψία χαραγμένη στο DNA μας. Συν το διάλογο γύρω από τις ΚοινΣΕπ εδώ, εδώ και εδώ κάποια τυχαία δηλαδή παραδείγματα κομπιναδόρικης συμπεριφοράς που βρήκα στο ίντερνετ ψάχνοντας την άλλη πλευρά της ΚοινΣΕπ.
Κάποια από τα σχόλια που άφησαν οι αναγνώστες στο άρθρο που παραθέτω παρακάτω στο σύνδεσμο είναι λογικά και κάποια είναι κάπως τραβηγμένα. Μια κατάσταση γνωρίζεις καλύτερα πως λειτουργεί όταν είσαι από μέσα.
Εγώ εύχομαι οι ΚοινΣΕπ να καρποφορήσουν όπως θα έπρεπε και να επωφεληθεί στα αλήθεια η κοινωνία από αυτό που έχουν να προσφέρουν, και όχι απλώς να είναι μια ευκαιρία να φανούμε εναλλακτικοί, κοινωνικά ευαισθητοποιημένοι χίπστερ εκμεταλλευόμενοι μια πρόφαση κοινωνικού έργου για ίδιον όφελος. Αλλιώς πάω και στο καφενείο της γειτονιάς και πίνω το καφεδάκι μου εκεί παρέα με τους παππούδες που κάνουν αμάν για κουβέντες.
'Όμορφη πόλη χωρίς αφεντικό': Το αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο των ανέργων από το enallaktikos.gr
