ΠΟΛΥ ΚΑΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ (του WeathermanTom)

Τις τελευταίες ημέρες φιγουράρει παντού στο ίντερνετ το βίντεο με τον παπά στη Γερμανία που δε βαφτίζει ένα κοριτσάκι 3 ετών (αν και διάβασα κάπου ότι τελικά βαφτίστηκε το παιδάκι). Κατά την άποψή μου, έγινε πολύς ντόρος για το τίποτα, και όπως πάντα κάναμε την τρίχα τριχιά.

Ο πάτερ προσπαθούσε ο άνθρωπος να κάνει κι αυτός την (άχαρη για πολλούς) δουλειά του και να εμφυσήσει την αγιότητα μέσα στο ατίθασο αγριμάκι που πεισματικά έκλαιγε και δεν ήθελε τη βάφτιση. Κατ'εμέ, το κοριτσάκι τρόμαξε, όπως όλα τα καλά παιδάκια του κόσμου όταν τα πηγαίνουν για βάφτιση και δεν ήθελε να συνεχίσει άλλο αυτός ο άγνωστος με το μούσι (μικρό, έστω) ούτε να της μιλάει, ούτε να κάνει και τίποτα άλλο.

Ο ορθόδοξος παπάς με τη σειρά του, ούτε μπήκε στον κόπο να αμφισβητήσει το έργο του, ούτε και την ίδια την ύπαρξή του επειδή ένα τρίχρονο έκλαιγε και δεν ήθελε να το βαφτίσουν. Ο καημένος ο άνθρωπος απλά έχασε την υπομονή του και σου λέει, αντί να κάτσω ν σκάσω, τα παρατάω και φεύγω. Τόσο απλά. Ούτε φιλοσοφικές αναζητήσεις, ούτε θεολογικές κουβέντες περί σωστού και λάθους. 

με εκτίμηση, Thought For Food

Παραθέτω ένα άρθρο απο www.protagon.gr με τίτλο "ΠΑΡ'ΟΛΙΓΟΝ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΗΣ ΠΑΠΑΣ"

Ο πατέρας της πειραματικής φιλοσοφίας Βάκων περιφρονούσε τους θιασώτες της παράδοσης, γιατί, όπως έλεγε: πρώτα πιστεύουν ότι άλλοι γνωρίζουν ό,τι αυτοί δεν γνωρίζουν, και κατόπιν ότι αυτοί οι ίδιοι γνωρίζουν ό,τι δεν γνωρίζουν.

Στον ορθόδοξο χριστιανικό κόσμο, οι περισσότεροι βαπτίζουν το παιδί τους, επί της ουσίας για να τηρήσουν μια κοινωνική επιταγή που λέει ότι αυτό είναι το σωστό.

Καταρχάς, έχω πάντα την απορία: Πώς καταγράφεται στην άγουρη μνήμη των λίγων μηνών σου το να σε πιάνει ένας μουσάτος άγνωστος, να σε βουτάει βίαια μέσα σε νερό και να σε αλείφει με λάδια; Ποια είναι η επίπτωση της συγκεκριμένης τελετουργίας στη μετέπειτα ψυχοσύνθεσή σου; Τι καλό μπορεί να βγαίνει από μια διαδικασία που 9 στις 10 περιπτώσεις σε κάνει να κλαις και να οδύρεσαι από δυσαρέσκεια;

Για τον αλλόθρησκο είναι πιθανότατα μια ακατανόητη τελετή που ταλαιπωρεί ένα μωρό. Όσο ακατανόητη είναι για τον ορθόδοξο χριστιανό η εβραϊκή περιτομή, η οποία απαιτεί την αφαίρεση της πόσθης της βαλάνου του πέους ενός μωρού με τα δόντια ενός γέρου ραβίνου.

Οι θιασώτες της κάθε θρησκείας βέβαια δεν έχουν τέτοιους προβληματισμούς. Για τους ορθόδοξους χριστιανούς, το βάπτισμα, με τον τρόπο που τελείται, είναι κάτι απαραίτητο και απολύτως λογικό, που σε λυτρώνει απ' το προπατορικό αμάρτημα.

Με την παραπάνω άποψη προφανώς συμφωνεί και ο Αρχιμανδρίτης Petros Klitsch της Ελληνικής Ορθόδοξης Μητρόπολης Γερμανίας. Ο οποίος, ωστόσο, αποφάσισε ξαφνικά ότι όταν ο υποψήφιος για βάπτιση έχει την ηλικία των τριών ετών, πρέπει ο ιερέας να έχει τη συγκατάθεσή του. Λες και το τρίχρονο είναι σε θέση να διαχειριστεί θέματα ύπαρξης και ζητήματα της θρησκευτικής του πίστης.

(Αν τα παιδιά μπορούσαν ν' αποφασίσουν τι είναι καλό και κακό, θα ρωτούσαν με αδημονία τους γονείς τους πότε θα πάνε στον οδοντίατρο).

Το πιο ενδιαφέρον, πάντως, στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι γιατί ένας ιερέας ζήτησε τη γνώμη ενός τρίχρονου. Ή καλύτερα, τι τον ώθησε στο να έχει την ανάγκη ενός τέτοιου άλλοθι. Ψήγματα ορθολογισμού μέσα στον παραλογισμό της θρησκείας, που όμως εκφράστηκαν λάθος.

Αν θεωρήσουμε ότι ο διαφωτισμός είναι η απομάγευση του κόσμου (Μαξ Βέμπερ), τότε βρέθηκε ένας ιερέας που βρίσκεται μάλλον στο μεταίχμιο. Παλεύουν μέσα του ο ορθολογισμός με τη μεταφυσική.

εδώ είναι το βίντεο

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών