ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΙ ΕΓΚΕΦΑΛΟΛΑΓΝΟΙ ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑ ΜΑΣ (του WeathermanTom)

Ορμώμενος από ένα άρθρο με τίτλο "Η πλάνη της πολυπολιτισμικότητας" που μοιράστηκε ένας φίλος στο Facebook, νιώθω την ανάγκη για μια ακόμη φορά να καταγράψω την αίσθηση που μου δημιουργούν τέτοια άρθρα. Πρόκειται για άρθρο εμπεριστατωμένο που αποτυπώνει την πολυπλοκότητα της καθημερινότητας.

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι το πιο χρήσιμο εργαλείο επιβίωσης για το ανθρώπινο είδος, μάλλον το μοναδικό. Μάλιστα είναι τόσο πολύπλοκο εργαλείο που, ουσιαστικά, μέχρι και το θάνατο δεν παύει να εξελίσσεται - πέρα απο τη φθορά στην οποία υπόκειται λόγω ηλικίας, καταχρήσεων, βλακείας κλπ. 

Επειδή λοιπόν είναι και τόσο πολύπλοκο εργαλείο, αναπτύσσεται βασανιστικά αργά και ταλαιπωρεί δισεκατομμύρια γονέων στον πλανήτη.

Ο εγκέφαλός μας είναι επίσης και αναποφάσιστος, σε μέγιστο βαθμό. Να πάρω αυτό ή το άλλο; Να κάνω το Α ή το Β; Να είμαι με τον Τάδε ή το Δείνα; Αυτό τώρα είναι καλό ή κακό; Να γράψω κι άλλο κείμενο ή όχι; Τι να ψηφίσω; Τι να φάω; Που να πάω; Ποιον να πάρω τηλέφωνο;

Αυτή η μοναδική μας ιδιότητα να μη δρούμε με αποκλειστικό γνώμονα το ένστικτο, μας καθιστά συνεπώς ανήσυχους (και πολλούς τους καθιστά και δυστυχισμένους) και μπλεγμένους σε μια ατέρμονη αναζήτηση για το σωστό και το λάθος. Και αυτό φυσικά σε όλες τις πτυχές της ζωής, από τις προσωπικές μας μέχρι και τις ευρύτερες πολιτικές επιλογές μας. Και εκεί που χαίρεσαι και πανηγυρίζεις και προβάλεις και προωθείς την πολυπολιτισμικότητα, τσουπ, έρχεται η Σώτη Τριανταφύλλου (παρέα με πολλούς άλλους) να σου την πετάξει πίσω στα μούτρα με μορφή μούντζας. Και σε ρωτάει: "τη σκέφτηκες καλά την πολυπολιτισμικότητα ή απλώς γούσταρες τη φάση;". Το ίδιο θα μπορούσε να μας ρωτήσει οποιοσδήποτε, για το οτιδήποτε αποτελεί αμφιλεγόμενο ζήτημα.

Αυτό μου θυμίζει τις έρευνες που γίνονται κατά καιρούς για τις διατροφικές μας συνήθειες, για το αλκοόλ, τον καφέ, τη σοκολάτα, το κάπνισμα. Εκεί που ξέρουμε ότι κάτι είναι στάνταρ καλό ή κακό, έρχεται μια έρευνα που σου λέει το αντίθετο. Τρέχα-γύρευε.

Θέλω να πω ότι τα πράγματα στη ζωή μας θα μπορούσαν να είναι πολύ απλούστερα, αλλά δυστυχώς ο ανθρώπινος εγκέφαλος σκαρφίστηκε το χρήμα, την εξουσία, τη θρησκεία και τα ρούχα, όλα τα πράγματα δηλαδή που μας οδήγησαν στη διχόνοια, το μίσος και την επιθυμία επιβολής ή τη δια της βίας επιβολή των δικών μας πιστεύω.

Εν κατακλείδι, η πολλή σκέψη βλάπτει, αλλά και η λίγη σκέψη δεν είναι καλό. Παν μέτρον άριστον έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι (καθόλου πρόγονοι μας δηλαδή) και πόσο δίκιο είχαν. Πόσο σκέφτηκαν άραγε για να καταλήξουν να το πουν αυτό;