ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Medeski, Martin & Wood - δικηγορικό γραφείο ή μουσικές ιδιοφυΐες; (του WeathermanTom)

Σήμερα λοιπόν που είναι παγκόσμια ημέρα Σκαραβαίου και παγκόσμια ημέρα των Στρουμφ (σοβαρά...) και είμαστε ακόμα στο εορταστικό πλαίσιο της Γιορτής της Μουσικής, είναι μια καλή ευκαιρία να μάθετε, αν δεν τους ξέρετε, τους Medeski, Martin & Wood. Πρόκειται για ένα jazz-funk τρίο που δε μοιάζει με κανένα τρίο που μπορεί να σας έρχεται στο μυαλό, εκτός από ένα, αυτό που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό.

Αυτά τα τρία τυπάκια λοιπόν, όλοι τους καταρτισμένοι μουσικοί με τον John Medeski στα πλήκτρα (πιάνο, Hammond Organ), Billy Martin στα κρουστά (drums και οτιδήποτε άλλο μπορεί να κάνει θόρυβο είτε είναι όργανο, είτε όχι) και τον Chris Wood στο μπάσο (ηλεκτρικό και κοντραμπάσο), ξεκίνησαν αρχές των '90s ως κατ'εξοχήν ακουστικό jazz trio (με το δικό τους ιδιαίτερο στυλ) κυκλοφορώντας την πρώτη τους δουλειά Notes From the Underground to 1992 και το It's a Jungle in Here το 1993. Ήχοι που φέρνουν στο μυαλό δεκαετία 70, λίγο πιο jazz fusion καταστάσεις (Waka Jawaka ή Bitches Brew από Ζάππα και Μάιλς Ντέηβις αντίστοιχα). Δείγμα εδώ:

και εδώ:

Σε γενικές γραμμές, το στυλ τους άλλαξε ριζικά όταν ο κος Μεντέσκι, ουσιαστικά ο εγκέφαλος πίσω από το τρίο, αποφάσισε ότι δε γίνεται να κάνουν περιοδείες και να κουβαλάνε ολόκληρα πιάνα μαζί τους, οπότε εισήγαγε στον κλασικό τζαζ ήχο το Hammond Organ (δυστυχώς οι πληροφορίες στα ελληνικά είναι πρακτικά ανύπαρκτες). Και τότε άρχισαν τα πανηγύρια.

Εν συνεχεία, ξεκίνησαν και άλλου είδους συνεργασίες με DJ (όπως με τον DJ Logic) εισάγοντας νέα στοιχεία στον ήχο τους, όπως το σκρατς (όχι το ξυστό παιχνίδι βεβαίως βεβαίως..). Χαρακτηριστικό απόσπασμα είναι το κομμάτι Sugar Craft από το δίσκο Combustication του 1998, που είναι και από τις καλύτερες δουλειές τους:

Ξεκίνησε λοιπόν μια πανδαισία πειραματισμών και jam sessions καθώς και οι συναυλίες τους ενσωμάτωναν στοιχεία πειραματισμού σε σημείο που και γνωστά τους κομμάτια γίνονταν αγνώριστα. Άρχισαν και οι συνεργασίες με καταξιωμένους μουσικούς όπως οι John Scoffield, David Fiuczynski και John Zorn σε ατομικό επίπεδο και σε επίπεδο μπάντας, εμπλουτίζοντας τις γνώσεις και τις ικανότητές τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το κομμάτι New Planet παιγμένο ζωντανά από το δίσκο End of the World Party του 2004 (επίσης εξαιρετική δουλειά):

Αν κάποιος θέλει να ξεκινήσει να τους μαθαίνει ένα καλό σημείο αφετηρίας είναι οι ακόλουθοι δίσκοι:

Notes From the Underground - 1992

Combustication - 1998

Uninvisible - 2002

End of the World Party - 2004 και 

Out Louder - 2006 (με τον συμπαθητικό παππού John Scoffield στην κιθάρα)

Όταν τους πρωτοάκουσα στο Combustication πραγματικά είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό. Ήταν μια εποχή που έψαχνα να ακούσω funky πράγματα και είμαι τυχερός που τους ανακάλυψα, γιατί μετά μου ανοίχτηκε ένας δρόμος μουσικών απέραντος. Μέσα απο αυτά τα τρία καταπληκτικά παιδιά, έμαθα και άλλες καταπληκτικές μπάντες. Μου άνοιξαν τα αυτιά; Ναι, μου τα άνοιξαν.

Ως μουσικοί είναι εξαιρετικοί. Ο Μεντέσκι είναι ένα εφευρετικότατο παιδί-ιδιοφυΐα που χειρίζεται τα πλήκτρα σαν δεύτερη φύση του, κοινώς κάνει ό,τι θέλει και παίζει τα πάντα. Ο Μάρτιν είναι ένας πλήρης ντράμερ, με μεστό ήχο, κεφάτο, χωρίς υπερβολικές τεχνικές δεξιότητες, επαρκέστατος όμως για ένα γκρουπ του βεληνεκούς των MMW. Ο Γουντ είναι ένας πολύ καλός μπασίστας και στο ηλεκτρικό και στο κοντραμπάσο, εξαιρετικός στηρικτής του ήχου του συγκροτήματος, με την ικανότητα να τον πλουτίζει, με καταπληκτικές μπασογραμμές. Με δυο λόγια ο ήχος τους είναι κεφάτος, πολύπλοκα απλός και αν μη τι άλλο ενδιαφέρων.

Ακούστε τους, πλέον τζάμπα είναι.