ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ (του WeathermanTom)

Με τη δυστυχή άνοδο σε δημοτικότητα της Χρυσής Αυγής και την εξέλιξη του είδους της ηλεκτρονικής διάδοσης της εξυπνάδας, της σαχλαμάρας αλλά και των ενδιαφερόντων, έχει εμφανιστεί και ένα φαινόμενο καθ'όλα ενοχλητικό, αυτό της ευκολίας του αρνητικού χαρακτηρισμού των ανθρώπων. Ένας από τους πιο εύκολους πλέον χαρακτηρισμούς είναι το "φασίστας".

Εν έτει 2014, που η πολιτική ορθότητα βρίσκεται στο απόγειό της, δε σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας, και καραδοκούμε να εντοπίσουμε, να επισημάνουμε και να εκθέσουμε ενίοτε οποιονδήποτε κρίνουμε εμείς ότι είπε ή έκανε κάτι που χαρακτηρίζεται φασιστικό ή ρατσιστικό. Όμως όχι επειδή είναι πραγματικά τέτοιο, αλλά επειδή εμείς το θεωρούμε έτσι. Και ας μην είναι. Μην παρεξηγηθώ, η πολιτική ορθότητα είναι καλή, μπορεί να κουράζει, αλλά είναι καλή. Μας διδάσκει το σεβασμό στο συνάνθρωπο και στα δικαιώματά του, για να το πω πολύ πολύ σύντομα. Βέβαια, η πολλή πολιτική ορθότητα μερικές φορές μπορεί να οδηγήσει και σε δαιμονοποίηση κάποιων λέξεων, αυτό όμως είναι άλλη ιστορία.

Ο φασισμός δεν είναι κανένα αστειάκι, ούτε και είναι εύκολος χαρακτηρισμός. Πρόκειται για ένα σύστημα ιδεών (ή όπως θέλετε πείτε το) που είναι ακραίο με βαριά, σκληρή, πικρή και άκρως λερωμένη ιστορία. Δεν έχει κάτι το θετικό ο φασισμός. Το να αποκαλείς κάποιον φασίστα σήμερα έχει γίνει πολύ εύκολο, σε σημείο μάλιστα όποιον έχει αντίθετη άποψη με εμάς πάνω σε θέματα που άπτονται της γενικότερης πολιτικής σφαίρας να του προσάπτουμε αυτόν τον χαρακτηρισμό. 

Εγώ λέω να συνέλθουμε λιγάκι. Χωρίς να έχουμε βιώσει φασιστικά καθεστώτα οι ίδιοι μας, χωρίς να έχουμε ζήσει το φασισμό στο πετσί μας για να δούμε πραγματικά τι σημαίνει να είναι κανείς φασίστας απέναντί μας και τι αντίκτυπο έχει αυτό στη ζωή μας και στην κοινωνία μας σε πραγματικό χρόνο και όχι στα βιβλία και στα άρθρα, καλό είναι να κατέβουμε από το ψηλό μας άλογο και να είμαστε λίγο φειδωλοί στους χαρακτηρισμούς μας. Δεν μπορεί να λερώνεις κάποιον με το στίγμα του φασισμού επειδή, για παράδειγμα, έχει ξυρισμένο κεφάλι, ή πρέπει να πάρει αποφάσεις που είναι δυσάρεστες στον κόσμο. Αυτά από μόνα τους δεν κάνουν το φασίστα. Κι εμένα μου περνάει από το μυαλό να αποκαλέσω φασίστα κάποιον με ξυρισμένο κεφάλι, και εμένα δε μου αρέσει να αποφασίζονται πράγματα που επηρεάζουν τη ζωή μου ερήμην μου, είναι όμως αρκετά αυτά για να αποκαλέσω κάποιον φασίστα; Ή είναι αρκετά για να είναι φασίστας; Εγώ λέω πως όχι. Και καλό θα ήταν όλοι οι αυτο-χαρατκτηριζόμενοι προοδευτικοί και φίλοι της ελευθερίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να μην προβαίνουν σε συμπεριφορές που δε συνάδουν με τα πιστεύω τους. Η διαφωνία είναι δικαίωμα, δεν είναι ούτε υποχρέωση ούτε και κριτήριο για χαρακτηρισμούς.