Πάλι θα βγω ο κακός και ο γκρινιάρης της υπόθεσης. Δεν άντεξα όμως, είναι στο DNA μου όπως φαίνεται. Ας αρχίσω:
Εδώ όμως υπάρχει ένα οξύμωρο: η πραγματική αριστερά - επί της ουσίας - ζητάει ένα κράτος πατέρα που θα επιβλέπει τα πάντα και θα χώνεται παντού, ρυθμίζοντας, μετριάζοντας και - αν το πάμε και παραπέρα - αποσιωπώντας και απαγορεύοντας. Θέλει ένα κράτος γίγαντα να προστατεύει την χώρα και τους ανθρώπους της μέσα στο μαύρο κουτί της, αποκομμένη από τον υπόλοιπο κόσμο και ως ένα βαθμό αυτάρκη. Έτσι δε θα ενθαρρύνεται η ιδιωτική πρωτοβουλία και κατά συνέπεια η αυθαιρεσία και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ακούγεται αρκετά δίκαιο αν το καλοσκεφτεί κανείς, και οι προθέσεις της αριστερής ιδεολογίας είναι κατά βάθος αγνές και ανθρωπιστικές. Υπάρχει όμως κάτι που βρωμάει στην όλη ιστορία. Τη δικαιοσύνη, την ισότητα, την αυτάρκεια δεν μπορείς να τα επιβάλεις. Η ελευθερία δεν είναι κάτι που επιβάλλεται.
 |
| Άγιος άνθρωπος επί το έργον για το συμφέρον του εργάτη |
Και να το δούμε και αλλιώς, από το 1981 και μετά. Τι έγινε; Δημιουργήθηκε ένα κράτος τερατωδών διαστάσεων γιατί η τότε αριστερά ήθελε να αγκαλιάσει και να προστατέψει τα παιδιά της. Η μισή χώρα και ίσως περισσότεροι από τους μισούς δούλευαν στον Δημόσιο τομέα, ήταν υπάλληλοι του κράτους-πατέρα. Μέρες ευτυχίας. Τέθηκαν οι βάσεις για ένα από τα πιο άδικα συστήματα πρόσληψης και επαγγελματικής απασχόλησης, εδραιώθηκε η ιδέα της μονιμότητας (κανένας φόβος για απόλυση), γεννήθηκε η επιθυμία για "βόλεμα" στο δημόσιο, γεννήθηκε το ρουσφέτι, μπήκαν τα κόμματα στα πανεπιστήμια, ξεκίνησε το νέο άθλημα της ψηφοθηρίας, άνθρωποι έπαιρναν τρελά λεφτά, άδειες με αποδοχές, ανήκουστες συντάξεις και μέσα σε όλα αυτά που πρόσφερε, κατά βάση, η αριστερά, διεκδίκησαν και διατήρησαν το δικαίωμα για συνδικαλισμό, αυτό το κατεξοχήν αριστερό όργανο που έφερε στον κόσμο μορφώματα όπως η ΓΕΝΟΠ. Και που οδηγηθήκαμε με αυτά όλα; Στο 2010, που είπαμε για μια ακόμη φορά στην ιστορία μας το ψωμί "ψωμάκι".
Δηλαδή, οι αριστεροί εκμεταλλεύτηκαν την αριστερά για να φτιάξουν αριστερές δομές στην κοινωνία, οι οποίες οδήγησαν σε καταστάσεις εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο και τελικά οδήγησαν στην εξαθλίωση της κοινωνίας. Ποια ελευθερία; Που;
Φυσικά υπάρχουν και αριστερές οντότητες οι οποίες (ίσως και λόγω της ασφάλειας της μακρινής τους απόστασης από την εξουσία) πρεσβεύουν πραγματικές αριστερές αξίες, βαθιά ελεύθερες και κοινωνικά δίκαιες.
Και μια που μιλάω για κοινωνία, ας αναφερθώ και σε ένα άλλο φαινόμενο κοινωνικά προσανατολισμένης δραστηριότητας, αυτό των Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων (ΚοινΣΕπ). Κατ'αρχάς, υπάρχουν 3 ειδών ΚοινΣΕπ:
- ένταξης (για ΑΜεΑ, εξαρτημένους, φυλακισμένους κλπ),
- κοινωνικής φροντίδας (για ηλικιωμένους, βρέφη, παιδιά, ΑΜεΑ κλπ) και
- συλλογικού και παραγωγικού σκοπού (πολιτισμός, οικολογία, εκπαίδευση, αξιοποίηση τοπικών και παραδοσιακών προϊόντων, παραδοσιακά επαγγέλματα κλπ)
Αν ρίξει κανείς μια ματιά στο ποιος δημιουργεί αυτού του τύπου τις επιχειρήσεις θα διαπιστώσει ότι πρόκειται κυρίως για ομάδες νέων ανθρώπων που ονειρεύονται να στήσουν μια κολεκτίβα εναλλακτικής προσφοράς στην κοινωνία. Και φυσικά εναλλακτική προσφορά στην κοινωνία σημαίνει καφενείο, διασκέδαση και μούρη, τι άλλο... Συγνώμη, "καφενείο-βιβλιοπωλείο" ήθελα να πω. Εεε, συγνώμη και πάλι, παραγωγικός και συλλογικός σκοπός ήθελα να πω, τι χαζός που είμαι...
 |
| Καφενείο-Βιβλιοπωλείο εν δράσει. Σκυμμένοι όλοι πάνω σε ένα βιβλίο... |
Αν και τα κοινωνικά αυτά καφενεία-βιβλιοπωλεία (έχουν και κανα-δυο ράφια με βιβλία απέναντι από ένα τεράστιο μπαρ) δε στήνονται για να υπάρξει κέρδος για τους συμμετέχοντες σε αυτά, στήνονται με αρκετά ευνοϊκούς όρους και δεν προϋποθέτουν ασφαλιστικές εισφορές ούτε και άρση ιδιότητας ευπαθούς ομάδας (πχ επιδόματα ΟΑΕΔ κλπ), συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή παραχωρείται η δυνατότητα να υπάρξει κέρδος, καθιστώντας την ΚοινΣΕπ παράλογη, γιατί η κοινωνική προσφορά δε γίνεται για να βγάλουν λεφτά 6-7 άτομα και να το παίζουν ιστορία και ιδεολογία, αλλά για να βοηθηθεί μια μεγαλύτερη μερίδα ανθρώπων που έχουν κυρίως οικονομικά προβλήματα. Σε ένα τέτοιο στην Αθήνα μάλιστα, μπορείς λέει να πάρεις έναν καφέ και να πληρώσεις ακόμα έναν για να πιει καφέ κάποιος που δεν μπορεί να τον πληρώσει. Φοβερό ε; Μου θυμίζει τη σκηνή με τον Κωνσταντάρα που ζητάει ένα ποτήρι νερό από τους γιους του και τελικά στέλνουν τον ίδιο να πάρει μόνος του και να φέρει και για αυτούς από ένα ποτηράκι. Επίσης, πολλά τέτοια καφενεία ενισχύουν τον καφέ των Ζαπατίστας. Καλά στήνεται και η δικιά τους επιχείρηση βλέπω...
Κάνοντας έτσι μια έρευνα της πλάκας στο ίντερνετ ψάχνοντας για τιμές ΚοινΣΕπ καφενείων (στα ελάχιστα που βρήκα να τις έχουν αναρτημένες), διαπίστωσα ότι οι τιμές τους είναι αυτές που υπάρχουν στην αγορά ήδη, δεν είναι δηλαδή χαμηλότερες όπως θα περίμενα. Το μυαλό μου πηγαίνει κατευθείαν στον αθέμιτο ανταγωνισμό και σκέφτομαι ότι δεν μπορεί ένα κοινωνικό καφενείο, αυτή η έκφραση κοινωνικής προσφοράς αριστερών καταβολών (άσχετα που τις καθιέρωσε ο Κουτρουμάνης, ΠΑΣΟΚ), να ασκεί αθέμιτο ανταγωνισμό προσφέροντας χαμηλές τιμές σε προϊόντα που ήδη υπάρχουν σε άλλες καφετέριες. Θα ήταν άδικο. Γιαυτό και η γκάμα πόσιμης προσφοράς οφείλει να είναι περιορισμένη: καφέ ελληνικό, καφέ κανονικό, κάνα ουζάκι-τσιπουράκι, 2-3 είδη μπύρας και φυσικούς χυμούς. Έτσι προσφέρεις και στο κοινωνικό σύνολο που δεν του περισσεύουν 2 ευρώ για τον καφέ πλέον, και δεν ανταγωνίζεσαι αθέμιτα άλλα, κανονικά μαγαζιά που έχουν μεγαλύτερη γκάμα ποτών και καφέδων να προσφέρουν αλλά και μεγαλύτερες οικονομικές υποχρεώσεις.
 |
| Παντού βιβλία, άνθρωποι εναλλακτικοί, σκεπτόμενοι ανάμεσα σε μια αισθητική καλύτερη και από το πιο προσεγμένο κατάστημα, είναι κουλ, πως να το κάνουμε... |
Έλα όμως που μπορείς να βρεις και φρέντο εσπρέσσο, φρέντο καπουτσίνο, ποτά σπέσιαλ, τοστάκια, ποτά απλά, ψαγμένες μπύρες και πάει λέγοντας και μπορείς επίσης να βρεις και τεράστια γκάμα από βιβλία (αναρχικά, κομμουνιστικά, αριστερά κλπ). Μιλάμε πλέον για επιχειρήσεις 3 σε 1, κανονικά καφέ, κανονικά μπαρ και κανονικά βιβλιοπωλεία, στον ίδιο χώρο!
Τη στιγμή που για να κάνεις φροντιστήριο διπλής λειτουργίας (ξένων γλωσσών και μέσης εκπαίδευσης) στον ίδιο χώρο, χρειάζεσαι δύο ξεχωριστές άδειες και πρέπει να ακολουθείς πολύ αυστηρούς και συγκεκριμένους κανόνες λειτουργίας και να πληροίς αυστηρές κτιριακές προϋποθέσεις, είναι υπερβολικά άδικο να μπορεί να λειτουργεί κατάστημα "3 σε 1" με ευνοϊκούς όρους για το στήσιμο ασκώντας παράλληλα και αθέμιτο ανταγωνισμό. Πιο δεξιά και νεοφιλελεύθερα δε γίνεται αν θέλετε τη γνώμη μου.
Έτσι είναι, το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι. Όπως και οι ΚοινΣΕπ. Δε φταίνε αυτοί που το στήνουν το μαγαζί, γιατί εκμεταλλεύονται τις δυνατότητες που τους προσφέρει η συγκεκριμένη ρύθμιση και καλά κάνουν. Εκεί που έχω ένσταση, είναι το ηθικό του θέματος. Να είσαι ειλικρινής και ηθικός, πρώτα με τον εαυτό σου και μετά απέναντι και στους άλλους. Μη μου το βαφτίζεις κοινωνικό και μου γυρνάς τα μυαλά, αφού δεν είναι... Άμα δεν μπορείς να είσαι αριστερός 100%. μην είσαι καθόλου. Και τον εαυτό σου θα σέβεσαι περισσότερο και την κοινωνία δε θα κοροϊδεύεις.
Δυστυχώς οι αριστερές νοοτροπίες τελικά δημιουργούν τις βάσεις για κοινωνικές αδικίες και κοινωνικές ανισότητες. Και οι φιλελεύθερες (οικονομικά) νοοτροπίες το ίδιο κάνουν. Τουλάχιστον όμως το κάνουν με ειλικρίνεια.
Είναι πολλά αυτά με τα οποία διαφωνώ στο κείμενό σου. Για να είμαι όμως σύντομος, θα σταθώ όμως μόνο «στο κατ εξοχήν αριστερό όργανο» τον συνδικαλισμό.
ReplyDeleteΤο 1916 (εκατό χρόνια πριν) στα μεταλλεία της Σερίφου «η αμοιβή ήταν σχεδόν μηδαμινή. Οι ώρες εργασίας από την ανατολή μέχρι τη δύση του ήλιου. Οι ανθυγιεινές συνθήκες εργασίας και διαβίωσης, η υπερκόπωση, η κακή διατροφή και τα εργατικά ατυχήματα σπρώχνουν μέρα με τη μέρα τους εργάτες στην απελπισία. Η παραμικρή διαμαρτυρία τιμωρείται με απόλυση. Η πνευμονοκονίαση, το πρόωρο γήρας και οι θάνατοι στις γαλαρίες είναι φαινόμενα καθημερινά»
Το 1916 λοιπόν οι εργάτες συνδικαλίζονται και απεργούν με αιτήματα την 8ωρη εργασία και την αύξηση των ημερομισθίων. Στις συγκρούσεις με την αστυνομία σκοτώθηκαν 4 εργάτες και 3 αστυνομικοί. Τα αιτήματα των απεργών έγιναν δεκτά.
Με τον τρόπο αυτό, σε όλο τον κόσμο και στη Ελλάδα, με «το κατ εξοχήν αριστερό όργανο» τον συνδικαλισμό, κατακτήθηκε παγκόσμια το 8ωρο και οι ανθρώπινες συνθήκες εργασίας.
Σήμερα, 100 χρόνια μετά την απεργία των μεταλλωρύχων της Σερίφου, οι εργαζόμενοι στην COSCO, έχουν ακριβώς τα ίδια αιτήματα: Κατάργηση της 16ωρης εργασίας, αύξηση των ημερομισθίων, υπογραφή συλλογικών συμβάσεων, δήλωση των εργατικών ατυχημάτων (και να μην μεταφέρονται οι τραυματίες με ΙΧ στο νοσοκομείο!), διαλλείματα κλπ. Η εργοδοσία αποδέχτηκε τα αιτήματά τους.
Αυτός είναι ο συνδικαλισμός, είναι η συλλογική δράση που δεν μπορεί να υποκατασταθεί από την ατομική προσπάθεια, και έχει συμβάλει τα μέγιστα στη βελτίωση της ζωής των εργαζομένων.
Η δική σου άποψη για «το κατ εξοχήν αριστερό όργανο» είναι εκ των προτέρων αρνητική και γενικεύοντας το ειδικό προσπαθείς να την τεκμηριώσεις. Όμως ο ατελής επαγωγικός συλλογισμός σου, μπορεί να είναι βολικός, αλλά οδηγεί σε αυθαίρετα και ατεκμηρίωτα συμπεράσματα.
Στον πυρήνα όμως της συλλογιστικής σου, ως γνήσιος νεοφιλελεύθερος, είναι η αποστροφή κάθε τι συλλογικού. Μια αποστροφή που οδηγεί σε μια κοινωνία όπου θα επικρατεί το φυσικό δίκαιο και όλοι θα είναι εναντίων όλων.
Θα ήταν ενδιαφέρον να αναφέρεις κάποιες από τις «αριστερές οντότητες» οι οποίες πρεσβεύουν πραγματικές αριστερές αξίες, βαθιά ελεύθερες και κοινωνικά δίκαιες.
Κατ'αρχάς ωραίο σχόλιο, σε ευχαριστώ. Είναι πάντοτε προκλητικό να θίγονται θέματα που είναι τόσο ευαίσθητα με γενικότητες και τσουβαλιάσματα όπως αυτό που επιχείρησα εγώ εδώ. Πράγματι είναι βολικό και εξυπηρετεί, όμως ο στόχος μου δεν είναι η αριστερά, όπως πολλοί μάλλον θα θεωρήσουν - και ούτε και είμαι νεοφιλελευθερος, πρέπει να μάθει ο κόσμος να κάνει διαχωρισμό της κοινής λογικής από το νεοφιλελευθερισμό όπως και το φιλελευθερισμό από το νεοφιλελευθερισμό - αλλά η εκμετάλλευση στο χείριστο βαθμό της ιδεολογίας της αριστεράς για ίδιον όφελος από ανθρώπους που μόνο αριστεροί δεν είναι. Επίσης, στόχος είναι η "πώληση μούρης" που γίνεται με τις κολεκτίβες ΚοινΣΕπ, που δημιουργούν συνθήκες αγοράς πιο ελεύθερης και από την πιο νεοφιλελεύθερη πολιτική. Ψαξτο λίγο και θα καταλάβεις τι εννοώ. Όσο για τις οντότητες, αναφέρομαι στη ρητορική της Παπαρήγα και στο ΚΚΕ το ίδιο, με τις πάγιες εδώ και χρόνια θέσεις που αν μη τι άλλο είναι πιστό στην ιδεολογία του και τις προτάσεις του.
ReplyDeletehttp://www.protagon.gr/?i=protagon.el.ellada&id=35604
ReplyDeleteΠάλι αυτή η ιστορία με την κοινή λογική. Την κοινή λογική μπορούμε (χωρίς πάντα να είμαστε ποτέ 100% σίγουροι) να τη χρησιμοποιήσουμε σε καθημερινές μας δραστηριότητες, πχ για να προστατευτούμε από το κρύο θα πρέπει να φορέσουμε ζεστά ρούχα ή ότι πρέπει να φορέσουμε σωσίβιο όταν το καράβι βουλιάζει κλπ κλπ
ReplyDeleteΌταν μιλάμε για πολιτική τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Κάθε κοινωνία σε κάθε χρονική στιγμή αναπτύσσει τη δική της «κοινή λογική», την λογική της κυρίαρχης ιδεολογίας της εποχής. Στην εποχή του Χαμουραμπί ήταν λογικό να σκοτώνουν το γιό του αρχιτέκτονα αν σκοτωνόταν ο γιός του ιδιοκτήτη του σπιτιού που κατέρρευσε. Στην περίοδο των Ναζί (που δεν ήταν καθόλου παρανοϊκοί) ήταν λογικό να υπάρχουν στρατόπεδα συγκέντρωσης και να εκτελούνται οι ανάπηροι, οι ομοφυλόφιλοι, οι συνδικαλιστές, οι σλάβοι κλπ. Στην αρχαία Ελλάδα, ήταν λογικό κάποιοι να είναι δούλοι και να αντιμετωπίζονται ως πράγματα. Αν επίσης ζούσες στο μεσαίωνα θα έβρισκες ότι εμπίπτει στην κοινή λογική να καίνε ανθρώπους στην πυρά. Σήμερα φαίνεται λογικό να δουλεύεις χωρίς μισθό, μόνο για τροφή και στέγη, (όπως λέει ο Τζήμερος) γιατί λέει υπάρχουν πολλοί άνεργοι ή οι έγκλειστοι στα στρατόπεδα συγκέντρωσης να δουλεύουν για λίγο μεγαλύτερα μεροκάματα από αυτά των χωρών προέλευσής τους (όπως επίσης προτείνει ο Τζήμερος). Αντίστοιχα φαίνεται λογικό να δουλεύει κανείς έστω και χωρίς ασφάλιση γιατί υπάρχουν πολλοί άνεργοι. Επίσης φαίνεται λογικό ότι αφού οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα είναι 586€, πρέπει οι μισθοί να είναι παντού 586€. Η αύξηση των μισθών δεν φαίνεται λογική, ενώ η εξαθλίωση των ανέργων είναι λογικά αποδεκτή. Αυτή λοιπόν είναι η σημερινή κοινή λογική. Το να συζητάς για αξιοπρεπή ζωή δεν εμπίπτει στην τρέχουσα κοινή λογική. Το να διαχειριστείς την φτώχεια των πολλών, θεωρώντας απαραβίαστη την απίστευτη συγκέντρωση πλούτου στους λίγους, εμπίπτει στην κοινή λογική του νεοφιλελευθερισμού που σήμερα επικρατεί.
Όποιος ισχυρίζεται ότι η πολιτική του σκέψη βασίζεται στην κοινή λογική, στην εποχή της επικράτησης των νεοφιλελεύθερων ιδεών, κινείται στο νεοφιλελεύθερο πλαίσιο και απλώς δεν θέλει να παραδεχτεί ότι είναι νεοφιλελεύθερος. Οι πολιτικές μας προτάσεις πρέπει να γίνονται στη βάση αρχών και αξιών. Στην εποχή της «κοινής λογικής» του νεοφιλελεύθερου μοντέλου είναι η κοινωνική ανισότητα ως κινητήριος δύναμη της προόδου, η ασυδοσία της ελεύθερης αγοράς, ο ατομικισμός, το φυσικό δίκαιο.
Όσο για το άρθρο του Ν. Δήμου και τα περί συνδικαλισμού, θεωρώ ότι τα έχω απαντήσει παραπάνω. Η αναφορά του Ν. Δήμου στην αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων είναι ολότελα άστοχη. Δεν θα περίμενα τίποτα λιγότερο από ένα ιδρυτικό μέλος της ΔΡΑΣΗ
Θα μπορούσαμε να κάνουμε και μία κουβέντα (ή και περισσότερες) από κοντά για συγκεκριμένα θέματα
Θανάσης Λατσίνογλου
Έχω γράψει κατά καιρούς διάφορα πράγματα με γνώμονα την κοινή λογική που τόσο δε σου αρέσει όπως φαίνεται. Το ενδιαφέρον είναι ότι σχόλια αποσπάει κάτι μόνο όταν θίγει ευαίσθητα θέματα, και μάλλον ευαίσθητο θέμα είναι και η αριστερά, όχι ως ιδεολογία, αλλά ως αντικείμενο καπηλείας. Όταν όμως εμμένουμε στις ταμπέλες, τότε χάνουμε το νόημα και την ουσία άρθρων, λόγων και πράξεων. Αν το πρόβλημα είναι ότι είμαι - όπως λες - νεοφιλελεύθερος, ποτέ δε θα αποδεχθείς κάτι που δεν είναι ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα, ή του ΚΚΕ ή οποιουδήποτε άλλου με πάγιες θέσεις, αρχές και αξίες. Το ωραίο είναι ότι αν διαβάσεις λίγο - όχι πολύ - αλλά λίγο πιο προσεκτικά, θα αντιληφθείς πολύ καλύτερα αυτό που λέω και θα "ξεκολλήσεις" από το συνδικαλισμό που δεν είναι το κέντρο του άρθρου (ή του σύμπαντος), αλλά είναι μια μόνο αναφορά στη ΓΕΝΟΠ ως παράδειγμα ιδεολογικής καπηλείας της αριστερής λογικής για ίδιον όφελος. Είναι απλώς ένας πρόλογος για το θέμα των ΚοινΣΕπ. Δυστυχώς κάνεις λόγο για κάτι που δεν είναι η ουσία του άρθρου. Και αυτό γιατί με βάφτισες νεοφιλελεύθερο και άρα σατανικό.
ReplyDeleteΓια να μπορεί να γίνει κουβέντα θα πρέπει να διαβάζεις αυτά που γράφω. Δεν έγραψα πουθενά ότι δεν μου αρέσει η κοινή λογική. Ίσα-ίσα θα ήθελα να επικρατήσει μια «άλλη» κοινή λογική, πολύ διαφορετική από αυτήν του νεοφιλελευθερισμού. Μια κοινή λογική της συντροφικότητας, της αλληλεγγύης, της κοινοκτημοσύνης, της κοινής δράσης. Δεν σε βάφτισα νεοφιλελεύθερο ούτε σατανικό, αλλά αναπτύσσω συλλογισμούς στους οποίους όμως δεν αντιπαρατίθεσαι. Στάθηκα μόνο στο συνδικαλισμό γιατί ήταν μια εξόφθαλμη διαστρέβλωση της πραγματικότητας και της ιστορίας γιατί γενικεύεις το ειδικό (ΓΕΝΟΠ). Και αν μιλάμε για κοινή λογική, τουλάχιστον θα πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες της επιστήμης της λογικής και ένας από αυτούς λέει ότι ο ατελής επαγωγικός συλλογισμός δεν οδηγεί σε ασφαλή συμπεράσματα. Μου είναι αδιανόητη η απόρριψη μιας συλλογικής δράσης που εδώ και 200 χρόνια έχει βελτιώσει τη ζωή των εργαζόμενων. Δεν θέλεις να δουλεύεις 8ώρο, δεν θέλεις κοινωνική ασφάλιση, δεν αναζητάς της εργασιακή ασφάλεια, δεν θέλεις αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας;
ReplyDeleteΔεν ασχολήθηκα με τις υπόλοιπες προκείμενες του συλλογισμού σου, που κατά την άποψή μου οι περισσότερες είναι αυθαίρετοι ισχυρισμοί, γιατί θα κατέληγα σε πολύ μακροσκελές κείμενο.
Τέλος αφενός δεν κατάλαβα τη σχέση του προλόγου σου με το κυρίως θέμα (ΚονΣΕπ) και αφετέρου επειδή μάλλον αναφέρεσαι σε μια πολύ συγκεκριμένη ΚοινΣΕπ που λειτουργεί τελευταία στη Δράμα, έκρινα λογικό να μην σχολιάσω εγώ, αλλά αν θέλουν να το κάνουν αυτοί που συμμετέχουν στο εγχείρημα.
Αντί να χάνουμε το χρόνο μας χτυπώντας τα πλήκτρα, επανέρχομαι στην πρότασή μου για συζήτηση με κάποιο συγκεκριμένο θέμα (πχ συνδικαλισμός ή κάτι άλλο) που θα μπορούσε να γίνει κάλλιστα μια ωραία εσπέρα στην εν λόγω ΚοινΣΕπ, με καλή παρέα. Τι λες;
Δεν έχω να συζητήσω κάτι για το συνδικαλισμό. Ελεύθερα ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί ό,τι θέλει με όποιον τρόπο επιθυμεί ή κρίνει σωστό ο ίδιος. Δε θα προσπαθήσω να σου αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας. Λυπάμαι, ωστόσο, που δε γίνονται κατανοητά τα γραφόμενά μου.
ReplyDeleteΗ πρόταση για συζήτηση ήταν γενική• ο συνδικαλισμός ένα παράδειγμα. Πουθενά δεν ανάφερα ότι πρέπει να αποδείξεις αν είσαι ή όχι νεοφιλελεύθερος. Τα γραφόμενά σου γίνονται κατανοητά ακριβώς όπως τα γράφεις, αλλιώς μπαίνουν ζητήματα ικανότητας έκφρασης ή κατανόησης . Από την άλλη μεριά, ακόμη και η άρνηση για διάλογο είναι κατανοητή ως τακτική, από την οποία όμως εξάγονται χρήσιμα συμπεράσματα, διαβάζοντας βέβαια το άρθρο και όλα τα σχόλια.
ReplyDeleteΚαι για την αποκατάσταση της κακοποίησης της ιστορίας: η ιδέα(!) της μονιμότητας στο δημόσιο θεσμοθετήθηκε με νόμο την περίοδο της διακυβέρνησης του Χαριλάου Τρικούπη 1882-1885, ακριβώς για να μην υπάρχει κανένας φόβος για απόλυση. Στη συνέχεια, επί Βενιζέλου, κατοχυρώθηκε συνταγματικά το 1911 με την αναθεώρηση του Συντάγματος του 1864. Μέχρι τότε αγαπητέ Κλίμη, κάθε κυβέρνηση έδιωχνε όλους τους μη αρεστούς δημοσίους υπαλλήλους και προσλάμβανε τους ημετέρους. Οι παυμένοι δημόσιοι υπάλληλοι ονομάζονταν «Παυσανίες» και αι συγκεντρώνονταν έξω από το υπουργείο Εσωτερικών και το Νομισματοκοπείο και έκλαιγαν τη μοίρα τους. Έτσι η πλατεία παρά το ότι διαδοχικά πήρε τα ονόματα: πλατεία Νομισματοκοπείου, πλατεία 25ης Μαρτίου, πλατεία Δημοκρατίας και Πλατεία Εθνικής Συμφιλίωσης (1989) διατηρεί την ιστορική μνήμη και οι Αθηναίοι εξακολουθούν να την αποκαλούν πλατεία Κλαυθμώνος. Άρα η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων καμία σχέση δεν έχει με την «αριστερά» του 1981, διότι είχε κατακτηθεί από το 1911.
ReplyDeleteΠληροφοριακά, το 1925 ο δικτάτορας Πάγκαλος προχώρησε στην άρση της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων. Ανάμεσα στους απολυμένους ήταν ο Δ. Γληνός και Κ. Βάρναλης.
Ο τρόπος που βάζεις το ζήτημα (κανένας φόβος για απόλυση), μου δίνει να καταλάβω (αν κατανοώ σωστά) ότι θεωρείς λογικό να υπάρχει η αίσθηση της εργασιακής ανασφάλειας. Κάνω λάθος;
Η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων (καθότι κι εγώ δημόσιος υπάλληλος είμαι) είναι ένα πολύ καλό θέμα για συζήτηση. Αλλά δεν υπάρχει διάθεση, δυστυχώς.